การเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์ของชนชั้นผู้นำไทยตั้งแต่รัชกาลที่ ๔ - พ.ศ.๒๔๗๕

ยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ไทยมีอายุไม่ยืนยาว แต่เป็นยุคที่สำคัญอย่างยิ่งต่อการหล่อหลอมลักษณะของรัฐและสังคมไทยในปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางภูมิปัญญา งานวิจัยนี้ช่วยอธิบายการก่อรูป และการคลี่คลายอย่างสลับซับซ้อนของภูมิปัญญาหรืออุดมการณ์ของชนชั้นนำซึ่งได้สถาปนาและปกครองรัฐสมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่ส่งผลให้ชนชั้นนำรุ่นใหม่ปฏิเสธส่วนที่เป็นสาระสำคัญของภูมิปัญญาดังกล่าวพร้อมกับพัฒนาและเผยแพร่ความคิดใหม่ซึ่งนอกจากจะบั่นทอนสิทธิธรรมของชนชั้นนำเดิมแล้วยังผลักดันให้เกิดการปฎิวัติเพื่อเปลี่ยนระบอบการปกครองใน พ.ศ. 2475 อีกด้วย